prof. dr hab. Igor CECOCHO

Trębacz, ur. w 1958 r. w Mińsku. Absolwent Białoruskiej Akademii Muzycznej w klasie trąbki prof. N. Wołkowa. W latach 1986-1988 odbył studia doktoranckie w tejże uczelni. Jest zdobywcą II Nagrody oraz Nagrody Specjalnej na Międzynarodowym Konkursie Wykonawców Instrumentów Dętych Blaszanych w Daugavpils w 1983 r. Od roku 1979 do 1990 był solistą i kierownikiem sekcji trąbek w Orkiestrze Symfonicznej Białoruskiego RTV oraz Teatru Wielkiego w Mińsku. W latach 1986-1990 był wykładowcą klasy trąbki w Białoruskiej Akademii Muzycznej. Od października 1990 r. objął prowadzenie klasy trąbki w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a od 2006 r. również w Akademii Muzycznej w Łodzi. W latach 1992 – 2006 był solistą Filharmonii Wrocławskiej.

Prowadzi intensywną działalność solistyczną w kraju i za granicą, grając na trąbkach współczesnych i historycznych. Koncertował z towarzyszeniem większości polskich orkiestr symfonicznych i kameralnych (m.in. Sinfonia Varsovia) pod batutą takich dyrygentów jak: Jerzy Maksymiuk, Robert Satanowski, Reinhard Seehafer (Niemcy), Larry Livingston (USA), Martin Hardy (Anglia), Nikolai Dyadiura (Ukraina), Marek Pijarowski, Jerzy Salwarowski, Tadeusz Wojciechowski i innych. Jako kameralista współpracował z takimi znakomitymi muzykami jak: Emma Kirkby, Crispian Steele-Perkins, Paul Esswood, Gillian Keith, Olga Pasiecznik, Daniel Stabrawa, Andrzej Chorosiński, Marek Toporowski, Jan Tomasz Adamus.

Zrealizował wiele nagrań radiowych, telewizyjnych oraz płytowych (w tym pierwszych nagrań muzyki dawnej na historycznych instrumentach oraz prawykonań muzyki współczesnej). Do najważniejszych można zaliczyć nagranie solowej płyty CD MONARCA DELLA TROMBA z Orkiestrą Kameralną Filharmonii Wrocławskiej nagraną przez firmę DUX oraz płyty CD Panufnik Homage to Polish Music wydaną przez NAXOS Concerto In Modo Antico na trąbkę i orkiestrę (Sinfonia Varsovia dyr. M. Smolij).

Wśród jego wychowanków są laureaci konkursów krajowych i międzynarodowych. Wielokrotnie uczestniczył jako wykładowca w międzynarodowych mistrzowskich kursach trąbkowych w kraju i za granicą oraz w pracach jury na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach. Na sympozjach i seminariach wygłosił szereg wykładów dotyczących dydaktyki i wykonawstwa trąbkowego. Posiada kilka publikacji naukowych.

W 2009 r. otrzymał medal „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

prof. dr hab. Izabela Ceglińska

Skrzypaczka – solistka, kameralistka, pedagog, ur. 27 września 1964 r. w Łodzi. Studia ukończyła z wyróżnieniem w klasie prof. Iwony Wojciechowskiej w 1988 roku. Laureatka wielu konkursów: 1978 – IV miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Młodych Skrzypków w Lublinie; 1979 – finalistka i laureatka nagrody Komitetu ds. Radia i TV na Międzynarodowym Konkursie Młodych Skrzypków w Lublinie; 1983 – I Nagroda na Ogólnopolskich Przesłuchaniach Uczniów Klas Skrzypiec i Altówki w Elblągu; 1984 – Wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. Z. Jahnkego w Poznaniu; 1986 - uczestniczka Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowy im. H. Wieniawskiego w Poznaniu. W 1987 roku była półfinalistką Międzynarodowego Konkursu im. L. Mozarta w Augsburgu.

Uczestniczyła w licznych kursach mistrzowskich: w Łańcucie – w klasie: V. Avramova (Bułgaria), O. Krysy, Z. Brona (Rosja), R. de Barbieri (Włochy), W. Scholza (Niemcy); w Internationalen Jugendfestspieltreffen w Bayreuth w klasach prof. F. van Kotena (Holandia) i U. Wiesela (Izrael). Stypendystka światowej sławy skrzypka - R. Ricciego, a także Ministra Kultury i Sztuki dla „Młodych Twórców”.

W latach 1983–1985 była koncertmistrzem Łódzkiej Orkiestry Kameralnej „Pro Musica” prowadzonej przez Prof. Z. Friedmana, a następnie od 1988–1989 koncertmistrzem Polskiej Filharmonii Kameralnej W. Rajskiego. Od 1989 roku współpracowała z Sinfonią Varsovią oraz Polską Orkiestrą Kameralną. Była członkiem Sekstetu „STUDIO”. Koncertowała w Niemczech, Włoszech, Słowacji, Austrii, Francji, Hiszpanii, Danii, Holandii, Japonii, Chinach. Dokonała również wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji, a także dla Radia w Austrii i Telewizji Japońskiej.

Od 1988 roku zatrudniona w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi (także w POSM II st. im. H. Wieniawskiego w Łodzi). Od 1996 do 2001 roku była Prodziekanem Wydziału Wykonawstwa Instrumentalnego i Wokalno-Aktorskiego; w latach 2001–2008 Dziekanem Wydziału Instrumentalnego, a od 2009 do 2011 Kierownikiem Katedry Instrumentów Smyczkowych.

Od 2001 roku prowadzi także klasę skrzypiec na Mistrzowskich Kursach Interpretacji Muzycznej im. Zenona Brzewskiego w Łańcucie. W 2010 roku prowadziła zajęcia w ramach wymiany Erasmus w Hochschule der Kuenste w Bernie (Szwajcaria), a w 2011 roku w Bremen (Niemcy). Od 1992 roku jest jurorem konkursów skrzypcowych i kameralnych, ogólnopolskich i międzynarodowych: w Łodzi, Gdańsku, Lublinie, Poznaniu, Włocławku, Płocku, a także Ogólnopolskich Przesłuchań Uczniów Klas Skrzypiec i Altówki CEA w Warszawie, Elblągu, Krakowie, Krasnymstawie, Łańcucie, Kutnie, Białymstoku, Żyrardowie, Lublinie, Toruniu, Łodzi, a także Konkursu Fundacji YAMAHA. Współpracuje z Krajowym Funduszem na Rzecz Dzieci.

W sierpniu 2011 roku Prezydent RP Bronisław Komorowski nadał jej tytuł profesora sztuk muzycznych.

Za swoją działalność była wielokrotnie nagradzana. Odznaczona Srebrnym  Krzyżem Zasługi oraz Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

prof. dr hab. Renata DANEL

Wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów, pedagog, absolwentka Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz wieloletni jej pedagog.

Jako pierwsza w Polsce napisała pracę doktorską z piosenki i jako pierwsza uzyskała tytuł doktora habilitowanego oraz profesora tytularnego (jedyny obecnie w kraju) z dziedziny wokalistyka estradowa.

Jest autorką nowatorskiej metody stymulacji podniebienia miękkiego w procesie kształcenia głosu wokalisty, która opisała w książce wydanej przez Bibliotekę Śląską. Laureatka licznych prestiżowych nagród na krajowych i międzynarodowych festiwalach piosenki. Koncertowała w niemal wszystkich krajach Europy, Jordanii, Emiratach Arabskich, USA, Kanadzie. W dorobku ma kilkanaście płyt, zaś w archiwach Polskiego Radia znajduje się ponad 300 minut nagranych przez nią piosenek (głównie własne kompozycje).

Uczestniczka licznych konferencji naukowych, autorka wielu wykładów, referatów, publikacji w rodzimych i międzynarodowych wydawnictwach. Prowadzi autorskie warsztaty wokalne.

Jej absolwenci to m.in. Kasia Cerekwicka, Andrzej Lampert, Beata Przybytek.

Jest pomysłodawczynią pierwszego w Polsce kierunku wokalistyka estradowa, powstałego w 2014 roku na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi. Obecnie jest i kierowniczką Instytutu Wokalistyki Jazzowej i Estradowej na Wydziale Jazzu i Muzyki Estradowej.

prof. dr hab. Mariusz DRZEWICKI

prof. dr hab. Ryszard Daniel GOLIANEK

Muzykolog, ur. 22.03. 1963 w Ukcie na Mazurach. W 1988 r. ukończył z wyróżnieniem muzykologię na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu (praca mgr: Topos Fausta. Próba analizy hermeneutycznej wybranych realizacji muzycznych według Goethego, promotor: doc. dr Jan Stęszewski), a w 1989 r. – wiolonczelę na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu (w klasie as. Eugeniusza Zboralskiego). W  1993 r. obronił pracę doktorską Dramaturgia kwartetów smyczkowych Dymitra Szostakowicza (promotor: prof. dr hab. Zofia Helman z Uniwersytetu Warszawskiego). W 2000 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego (na podstawie książki Muzyka programowa XIX wieku. Idea i interpretacja), w 2012 r. Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych.

Najważniejszym zakresem jego zainteresowań badawczych jest historia i estetyka muzyki, głównie XIX wieku, szczególnie problematyka ekspresji, stylu i znaczenia muzyki romantyzmu, stąd też znaczny zakres prac dotyczy muzyki programowej i wokalno-instrumentalnej, głównie opery. Podejmuje także badania źródłowe (życie i twórczość Juliusza Zarębskiego, opery Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego). Aktualnie pracuje nad problematyką wątków polskich w muzyce europejskiej lat 1772–1918.

Jest autorem 5 monografii naukowych: Dramaturgia kwartetów smyczkowych Dymitra Szostakowicza (1995), Muzyka programowa XIX wieku. Idea i interpretacja (1998), Dzieła muzyczne Juliusza Zarębskiego. Chronologiczny katalog tematyczny / The Musical Works of Juliusz Zarębski. Chronological Thematic Catalogue (2002), Juliusz Zarębski: Człowiek – muzyka – kultura (2004), Opery Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego (2012) oraz 2 edycji źródłowych dzieł Juliusza Zarębskiego (2005). Opublikował też 2 książki popularnonaukowe: Zrozumieć operę (2009) i Przewodnik po muzyce Mahlera (2012).

Aktywnie uczestniczy w życiu naukowym w kraju i za granicą – wziął czynny udział w ponad 80 konferencjach naukowych (w tym 18 zagranicznych: we Włoszech, Czechach, Francji, Austrii, Belgii, Irlandii, na Litwie, Ukrainie, Węgrzech, w Portugalii, Grecji). Napisał ponad 100 artykułów naukowych (po polsku i w językach: angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim) opublikowanych w kraju oraz w Niemczech, Włoszech, Francji, Belgii, Czechach, Austrii, na Ukrainie i Węgrzech. Pod jego redakcją ukazało się 8 prac zbiorowych. Siedmiokrotnie pełnił funkcję kierownika ogólnopolskich konferencji naukowych. Od 2010 r. jest redaktorem serii wydawniczej „Biblioteka Operowa” (liczącej jak dotychczas 7 tomów).

Przebywał na stypendiach naukowych i zagranicznych pobytach badawczych w Niemczech, Włoszech, USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Austrii, Rosji. Uzyskał stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006) oraz stypendium badawcze Fundacji Lanckorońskich (2007). Ośmiokrotnie pełnił funkcję kierownika grantów badawczych KBN, MNiSW i NCN (4 projekty indywidualne i 4 promotorskie). Wypromował 60 magistrów i 6 doktorów (Marek Nahajowski, Ewa Schreiber, Mikołaj Rykowski, Jakub Kasperski, Małgorzata Grajter, Julia Gołębiowska), 4 kolejnych jego doktorantów ma otwarte przewody.

Od 1987 r. pracuje na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu (Katedra Muzykologii), od 1999 r. zatrudniony jest na dodatkowym miejscu pracy w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, od 2006 r. pełni obowiązki kierownika Katedry Teorii Muzyki w tejże Akademii.

prof. dr hab. Piotr GRAJTER

Organista, teoretyk muzyki, kompozytor, pedagog, ur. w 1955 r. w Łodzi. Ukończył studia w tutejszej Akademii Muzycznej w klasie organów prof. Mirosława Pietkiewicza (dyplom z wyróżnieniem w 1980 r.), a także w specjalnościach: teorii muzyki (dyplom z wyróżnieniem w 1981 r. – praca dyplomowa pod kierunkiem prof. Antoniego Kędry) oraz kompozycji (dyplom w klasie prof. Jerzego Bauera w 1984 r.). Będąc stypendystą niemieckiej fundacji „Rotary-Club” odbył w roku akademickim 1981/1982 gościnne studia uzupełniające w klasie organów prof. Ernst-Ulricha von Kameke w Hamburgu (Niemcy). Brał udział w kursach mistrzowskich interpretacji organowej prowadzonych przez wybitnych wirtuozów, takich jak: Johannes-Ernst Köhler (Weimar 1978 r.), Milan Šlechta (Praga 1979 r.) czy Flor Peeters (Mechelen 1982 r.).

Koncertuje od 1980 r., głównie jako solista, ale także jako kameralista i akompaniator, uczestnicząc w wielu krajowych i zagranicznych festiwalach muzyki organowej. Poza Polską występował dotychczas z recitalami organowymi: w Belgii, Czechach, Danii, Francji, Mołdawii, Niemczech, Rosji, Słowacji i na Ukrainie. Spośród wielu miejsc tych koncertów można wymienić znane katedry (w Oliwie, Fromborku, Kamieniu Pomorskim, Koszalinie, Olsztynie, Katowicach, Szczecinie, Łodzi, Strassbourgu) i kościoły (Mariacki i św. Floriana w Krakowie, św. Mikołaja w Gdańsku, św. Anny w Warszawie, św. Mateusza w Łodzi, Farny w Kazimierzu Dolnym, St. Petri w Hamburgu, Matki Bożej Śnieżnej w Ołomuńcu, św. Idziego w Bardejowie), a także renomowane sale koncertowe (Aula A. Mickiewicza w Poznaniu, Filharmonia Pomorska w Bydgoszczy, Narodowy Dom Muzyki Organowej w Kijowie, sale w Kiszyniowie i Karlowych Warach). Dokonał prawykonań utworów organowych polskich kompozytorów: Jerzego Bauera, Krzysztofa Grzeszczaka, Sławomira Kaczorowskiego, Zbigniewa Kozuba, Bernarda Pietrzaka, Bronisława Kazimierza Przybylskiego. Uczestniczył w pracach jury Międzynarodowych Konkursów Organowych: im. Mikaela Tariverdieva w Kaliningradzie (Rosja 1999 r.) oraz im. Jana Kucharskiego w Łodzi (2008 r.). W latach 1992-2001 był kierownikiem artystycznym Festiwalu Muzyki Organowej w Inowrocławiu. Sprawował też (do 2008 r.) opiekę nad cyklem „Koncertów Organowych” w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.

Jego działalność kompozytorska miała miejsce głównie we wczesnym okresie po ukończeniu studiów. Powstałe w tym czasie utwory orkiestrowe, kameralne i solowe były wykonywane m.in.: na Festiwalu „Młoda Muzyka Polska” w Filharmonii Szczecińskiej (Passacaglia na orkiestrę symfoniczną, Stworzenie świata na zespół perkusyjny), w Filharmonii Łódzkiej (Sygnały na zespół instrumentów dętych blaszanych), wielokrotnie w ramach cyklu „Musica Moderna” w łódzkiej Akademii Muzycznej (utwory solowe i kameralne), a także za granicą (Stworzenie świata, Chorale pro organo). Sporadycznie zajmuje się też działalnością naukową (publikacje w ramach koszalińskich i gdańskich sesji „Organy i muzyka organowa”, redakcje akademickich serii wydawniczych) i popularyzatorską (opracowanie cyklu audycji radiowych pt. „Historia muzyki organowej”, emitowanych przez Radio Łódź).

Jako pedagog prowadzi klasy organów w Akademiach Muzycznych w Bydgoszczy (od 1982 r.) i w Łodzi (od 1984 r.). W 2002 r. otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. W latach 2003-2005 pełnił w łódzkiej uczelni funkcję kierownika Katedry Organów, Klawesynu i Muzyki Dawnej. W obu uczelniach wykształcił dotychczas blisko 40 organistów. Są wśród nich koncertujący muzycy, nauczyciele akademiccy, pedagodzy szkół muzycznych i ogólnokształcących, organiści kościelni oraz instruktorzy, organizatorzy i propagatorzy muzyki.

Piotr Grajter został odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” oraz Medalem 50-lecia Akademii Muzycznej w Łodzi.

prof. dr hab. Krzysztof GRZESZCZAK

Kompozytor, teoretyk muzyk, organista i pedagog. Urodził się w 1965 r. w Makowie Mazowieckim. Po uzyskaniu dyplomu z teologii na Uniwersytecie im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (1993) – dawniej Akademia Teologii Katolickiej – rozpoczął studia w Akademii Muzycznej w Łodzi, które ukończył z wyróżnieniem w dwóch specjalnościach: kompozycji w klasie prof. Jerzego Bauera (1999) i teorii muzyki pod kierunkiem prof. Franciszka Wesołowskiego (2000). Wcześniej pobierał lekcje harmonii i kontrapunktu u prof. Franciszka Wesołowskiego (1987-89) oraz lekcje gry na organach u prof. Feliksa Rączkowskiego i lekcje śpiewu u prof. Tatiany Mazurkiewicz. Korzystał także z konsultacji dyrygenckich u prof. Stefana Stuligrosza. Podczas studiów kompozytorskich kontynuował naukę gry na organach u prof. Piotra Grajtera. Jako organista współpracował z Chórem Kameralnym Akademii Muzycznej w Łodzi, z którym występował w koncertach krajowych i zagranicznych (1997-2001).

Od 1999 wykłada w Akademii Muzycznej w Łodzi. W 2001 został członkiem Związku Kompozytorów Polskich. W 2004 uzyskał stopień doktora, a 2013 stopień doktora habilitowanego. Jest laureatem konkursów kompozytorskich w kraju i za granicą. Trzykrotnie otrzymał Nagrodę Rektora Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi za twórczość kompozytorską oraz został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Od wielu lat pełni funkcję organisty i organizatora koncertów muzyki chóralnej, organowej i kameralnej w łódzkich kościołach oraz współorganizatora Sesji MUSICA MODERNA. W swoim dorobku kompozytorskim posiada ponad 330 utworów, wśród których są kompozycje orkiestrowe, wokalno-instrumentalne, kameralne, solowe oraz chóralne. Jego kompozycje doczekały się już ponad 700 udokumentowanych wykonań na wielu festiwalach krajowych i zagranicznych, m. in. w Czechach, Słowacji, Słowenii, Austrii, Niemczech, Luksemburgu, Holandii, Belgii, Szkocji, Irlandii, Francji, Włoszech, Hiszpanii, Portugalii, na Ukrainie, Węgrzech, w Australii i USA.

prof. dr hab. Paweł GUSNAR

Paweł Gusnar – urodzony w Sosnowcu; saksofonista, kameralista, pedagog, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Artysta wszechstronny, otwarty na różne style i formy ekspresji. Jeden z nielicznych saksofonistów łączących  na równie wysokim poziomie działalność na polu muzyki klasycznej, jazzowej i rozrywkowej. 

Grę na saksofonie studiował w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 2003 r. prowadzi klasę saksofonu w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina oraz w Akademii Muzycznej im. Kiejstuta i Grażyny Bacewiczów w Łodzi. W 2011 r., na podstawie przedstawionej rozprawy doktorskiej, stanowiącej dzieło artystyczne pt. Realizacja elementów muzyki jazzowej w literaturze saksofonowej na przykładzie trzech sonat na saksofon i fortepian: Phila Woodsa, Billa Dobbinsa i Ramona Rickera, uzyskał stopień doktora sztuki muzycznej w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka, natomiast w 2014 stopień doktora habilitowanego. Od listopada 2011 r. pełni funkcję prodziekana Wydziału Instrumentalnego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina (kadencja 2012-2016). 

Koncertuje na estradach prestiżowych sal koncertowych – filharmonicznych i kameralnych, w Polsce i za granicą. Jako solista występował m.in. z orkiestrami: Sinfonia Varsovia, Polska Orkiestra Radiowa, Amadeus, Concerto Avenna, Capella Bydgostiensis, Sinfonietta Cracovia, Sinfonia Baltica, NOSPR, Płocką Orkiestrą Symfoniczną, Elbląską Orkiestrą Kameralną, Royal Northern College of Music (Manchester), Orchestre Valentiana (Francja), Lviv Chamber Orchestra „Academia” i niemal wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi w Polsce. Współpracuje z wieloma orkiestrami symfonicznymi, m.in. z Filharmonią Narodową, Sinfonią Varsovią czy Polską Orkiestrą Radiową oraz z zespołami jazzowymi i rozrywkowymi, m.in. Adama Sztaby, Kukla Band Zygmunta Kukli, Tomasza Szymusia, czy Krzysztofa Herdzina. Koncertuje i nagrywa również jako muzyk sesyjny (liczne produkcje TV, m.in. dla TVP, TVN, Polsat).

Paweł Gusnar jest wielkim propagatorem muzyki współczesnej, wykonawcą oraz inspiratorem wielu polskich kompozytorów, a także niestrudzonym promotorem polskiej muzyki w świecie. Dla niego powstają dzieła, które prawykonuje na arenie międzynarodowej. Zaledwie w ciągu ostatnich dwóch lat był pierwszym wykonawcą kilku koncertów saksofonowych, m.in. Krzysztofa Pendereckiego (Koncert na saksofon altowy), Bronisława Kazimierza Przybylskiego (North), Krzysztofa Knittla (Partita), Bartosza Kowalskiego (Gniew wiatru), Krzysztofa Herdzina (Koncert na altówkę, saksofon altowy i orkiestrę symfoniczną), czy Sławomira Kaczorowskiego (Koncert na saksofon sopranowy i orkiestrę smyczkową).

Na swoim koncie ma również liczne prawykonania utworów kameralnych takich kompozytorów, jak Miłosz Bembinow, Wojciech Błażejczyk, Artur Cieślak, Grzegorz Duchnowski, Andrzej Dutkiewicz, Alicja Gronau-Osińska, Krzysztof Herdzin, Anna Maria Huszcza, Sławomir Kaczorowski, Andrzej Karałow, Benedykt Konowalski, Aleksander Kościów, Marcin T. Łukaszewski, Paweł Łukaszewski, Piotr Moss, Zbigniew Penherski, Maria Pokrzywińskia, Dariusz Przybylski, Marian Sawa, Bogusław Schaeffer, Edward Sielicki, Elżbieta Sikora, Weronika Ratusinska, Łukasz Woś.

W dorobku posiada blisko 50 płyt CD, w tym pięć solowych: New Polish Music for saxophone and organ, Jazz Sonatas, Komeda Inspirations, Saxophone Impressions oraz Saxophone Varie – uhonorowaną Fryderykiem 2014. Nominowany był do tej nagrody wielokrotnie, również w kategorii Artysta Roku. W 2015 r. Fryderyka zdobyła płyta Paweł Łukaszewski. Musica Sacra 5, na której znalazło się Lenten Music – napisane dla Gusnara i wykonane przez niego i Morpheus Saxophone Ensemble. Artysta nominowany był również dwukrotnie do zaszczytnego tytułu Koryfeusza Muzyki Polskiej (2014, 2015). W grudniu 2015 r. ukazał się najnowszy album Pawła Gusnara Verbum Incarnatum. Tajemnica Słowa Wcielonego w śpiewie gregoriańskim i ambrozjańskim z improwizacjami saksofonowymi, zrealizowany we współpracy z Mulierum Schola Gregoriana Clamaverunt Iusti.

Jako niekwestionowany autorytet zasiada w jury konkursów i prowadzi kursy mistrzowskie w najlepszych ośrodkach muzycznych świata – od Odessy, przez Wiedeń, Hanower, Zurych, po Strasburg i Paryż.

Paweł Gusnar jest artystą firmy YAMAHA, BG Franck Bichon oraz D’Addario.